กาพย์เซิ้งบั้งไฟ

กลอนเซิ้งแผ่เงินแล้วให้พร

          หนทางงอเข้าเฮือนยาแม่   เฮือนยาแม่หลังใหญ่หลังสูง  เฮือนยาลุงหลังสูงหลังใหญ่  ได้ยินไป่ลูกหลานมายาม ปีละยามหรือปีละครั้ง  ตูข่อยจั่งมาจวบมาหา  ตูข่อยมาแต่ปีละเถื่อ  อย่าฟ้าวเบื่อพวกลูกพวกหลาน  มาขอทานศรัทธายาแม่  มาขอแผ่จตุปัจจัย  สิเอาไปให้ค่ากระดาษ ขอเงินบาทเป็นค่าขี้เจีย  บ่ทันเสียให้เขาจักอย่าง  มาแต่หว่างไปซื้อเขามา  ส่วนราคาตั้งพันตั้งร้อย  พวกตูข่อยจั่งได้มาหา  จั่งได้มาขอพ่อขอแม่  ใจเผื่อแผ่เป็นบุญเป็นธรรม ข่อยขอนำเฮือนเจ้าหนึ่งบาท  พอบ่ขาดเงินหมื่นเงินแสน บ่พอแปนเหมิดถงเหมิดไถ่  อี่แม่ใหญ่ฮีบเอามาสา มีศรัทธาจิตใจแจ้งจอด ฮีบขอขอดมาให้มาทาน  พวกลูกหลานสิไปทางใหม่  อี่แม่ใหญ่เฮือนหน้าสิคอง ไทยเฮือนสองเผิ่นคองเผิ่นถ่า  เอามาสาอย่าถี่อย่าเหนียว  เงินบาทเดียวบ่พอหำโปด  ข่อยขอโทษอย่าว่าประจาน ข่อยขอทานตามคองตามฮีต  บ่แหม่นขีดแหม่นขูดแหม่นเกา   ข่อยขอเอาเงินน้อยเงินเศษ    เงินประเภทเหลือไถ่เหลือถง    ใจประสงค์จั่งมาหาเจ้า    มาบอกเหล่ากองบุญกองกุศล   อย่าสิโดนศรัทธายาแม่  ใจเผื่อแผ่ฮีบป่อนออกมา  ให้ข่อยสามันจั่งสิแล้ว บ่พอแป้วเงินหมื่นเงินพัน  ห่อสำคัญหมู่ใบใหญ่ๆ ข่อยบ่ไล่บ่ซักบ่ถาม   ใบงามๆเจ้าเอาไว้สา  ข่อยนี้ว่าตามฮีตตามคอง   ตามทำนองบ้านเมืองพ่อแม่  ไปขอแผ่สู่ผู้สู่คน  เว้าไปโดนมันอิดมันล้า  เอามาสาบาทหนึ่งก็ดี  ข่อยสิหนีไปขอเฮือนหน้า เผิ่นคอยถ่าเฮือนอื่นเฮือนไกล  ทางสิไปมันยังเหลืออยู่  ยังพวกหมู่แม่ป้าพ่อลุง  ยังเพื่อนฝูงสหายอ้ายเสี่ยว    ผู้ที่เกี่ยวสายหนิ่งสายแนน   มาแต่แถนเหล่าญาติพี่น้อง   ผู้เกี่ยวข้องเป็นชู้เป็นสาว  พวกลุงอาวคุ้มเหนือคุ้มใต้  ฮีบมาให้คุณพ่อศรัทธา   ให้ข่อยสามันจั่งสิแล้ว   จั่งบ่แป้วกองบุญกองทาน    นีรพานบ่อนเจ้าสิอยู่    ไปถ่าหมู่ท่านพระอินทร์   แนวสิกินบ่อึดบ่อยาก

ฝูงหมากไม้หรือหมู่อาหาร     เจ้าต้องการแนวได๋ให้เกิด  แสนประเสริฐทุกสิ่งทุกอันฯ

        ลาวให้แล้วให้พรลาวแหน่  ให้ยาแม่อายุสุขขี อย่าได้มีความเจ็บความไข้ ขอให้ได้สมปรารถนา ฝูงข้าวปลาอย่าอึดอย่าอยาก มีหลายหลากหมากม่วงหมากมัน อัศจรรย์ เต็มสวนยาแม่ ให้มีแต่ของที่ดีๆ     ของที่มีราคามากๆโจรนั้นหากอย่าลักวัวลักควาย  เป็นคนรวยกว่าฝูงกว่าหมู่ ให้เจ้าอยู่ด้วยความสบาย  ลูกหลานหลายให้เว้าง่ายๆ   คันซื้อจ่ายให้ขึ้นให้เกิน ให้มีเงินเป็นแสนเป็นหมื่น ให้ได้หลื่นกว่าหมู่กว่ากอง ให้มีของบ่อึดบ่อยาก ให้มีมากเหมิดสู่ประการ   ให้เถิงที่สวรรค์นิพพาน  อวสานกลอนพรไว้นี่  ลาคุณพี่คุณป้าคุณลุง   ลาเพื่อนฝูงหนีไปเฮือนใหม่  อี่แม่ใหญ่ค่อยอยู่ดีเดอฯ

กลอนเซิ้งของเงินผู้สาวแล้วให้พร

          สาวเอยหล่าเจ้าอยู่บ้านได๋  อยู่บ้านไกลหรืออยู่บ้านใกล้   เจ้านั้นได้อี่หยังมาขาย  คือจั่งหลายกระบุงกระต่า  ปาดโทห่าข้าวต้มข้าวหนม  คนคือชมเอาหลายอุบาทว์  ใกล้สิขาดแล้วไป่นอนาง  ได้สตางค์กำไรหลายบ่  หรือแหม่นห่อโอ้โย้นั้นตี้  ขายของดีกำไรทบเคิ่ง  ให้เหลียวเบิ่งตูข่อยแหน่นา  ตูข่อยมาอี่หยังน้องแก้ว ข่อยนี้แหล่วมาแผ่สตางค์ เจ้าอย่างพรางเหลียวไปทางอื่น บ่พอหมื่นข่อยขอบาทเดียว  ข่อยบ่เทียวมาขอจักเถื่อ  เจ้านั้นเชื่อตูข่อยหรือยัง  ข่อยบ่บังบ่ตั๋วบ่หลอก ข่อยสิบอกตั้งแต่คำจริง  ใจคะนิงบ่อิดบ่เอื้อน บ่แหม่นเมี้ยนเอาไว้บ่อนได๋   หรือเอาไปฝากคลังแล้วหล่า  เอามาสาอย่าถี่อย่าเหนียว เงินบาทเดียวบ่พอทุกข์ไฮ้ หาเอาใหม่จักหมื่นจักแสน บ่ขาดแคลนต่อไปภายหน้า    ให้น้องหล่าจับป่อนออกมา   เอามาสามันจั่งสิแล้ว   บ่พอแป้วพอบิ่นพอพัง บ่เป็นหยังกำไรมีอยู่  เอาแต่หมู่เศษๆปลายๆ    บ่ขาดหลายขอเพียงบาทหนึ่ง  อย่าอึ้งตึ้งคือหม้อบ่สาง   ขอสตางค์บาทเดียวบ่ให้    เอาอย่างใหม่ปิ้งไก่ปิ้งปลา   เอามาสาข้าวต้มข้าวปาด คันย้านขาดกำรี้กำไร    ข่อยสิไปขอนำผู้อื่น    ยังหลายหมื่นคุ้มใต้คุ้มเหนือ   ยังอาเฮียอยู่ทางตลาด

มันสิพลาดกำหนดเวลา  สายแล้วนาข่อยอยากกินข้าว    อยากกินเหล้าเถิงอยากสูบยา  สายขึ้นมาท้องแห้งจับไก่   ท้องมันไล่ล้มคุบล้มคาน  อดสงสารตูข่อยเถาะหล่า เอามาสาอย่าสิขี้เหนียว  ให้ฮีบเปลียวเอามาเดี๋ยวนี้  ขี้ตระหนี่พี่น้องบ่หลาย   แหม่นเจ้าตายเอาไปได้บ่  แหม่นสิห่อถ่อเหล้าถ่อเฮือน  แหม่นสิเคียนมัดไว้อ้อล่อม  เขาสิป้อมเข้าใส่กองไฟ  แหม่นผู้ได๋กะคือกันตลอด แหม่นมีฮอดเงินหมื่นเงินพัน   เยาปันกันเอาไปใช้จ่าย   เว้าง่ายๆบ่แหม่นของโต    องค์พุทโธเผิ่นว่าจั่งซี้ ไผขี้ถี่เกิดเป็นปลาหลด   เกิดมาอดกินหยังบ่ได้    ของใหญ่ๆแหม่นบ่ได้กิน   พระภูมินทร์เผิ่นว่าจั่งซั้นดอก    ข่อยสิบอกให้เจ้าฮู้คลอง    ฮู้ทำนองของทรัพย์ภายนอก    เผิ่นนั้นบอกให้กินให้ทาน

มีประมาณผลาไปหน้า    ขึ้นขั้นฟ้าสวรรค์นพพาน   ข้ามสงสารไปเถิงที่แล้ว  บ่อนเมืองแก้วสนุกซำบาย  บ่เวียนตายนำเขาจักเถื่อ  เจ้าฮู้เมื่อแล้วไป่นอนาง  ฮู้หนทางขึ้นเมือเมืองฟ้า ข่อยสิว่าให้ฟังดีๆฯ

      ลาวให้แล้วกะให้พรลาวนำ  อย่าเป็นกรรมปวดหัวป่วยไข้  ให้ลาวได้อายุหลายๆ   ได้พันปลายพุ้นเดอคักแหน่    อย่าเฒ่าแก่หลังหง่อมหลังงอ    ซ้ำบ่พอหัวเจ้าอย่าหงอก แข่วอย่าออกให้มั่นให้ทน   แข่วอย่าโกนแขแมอยู่บุ่น   พีปานตุ่นอ้วนท้วนสมบูรณ์   ให้แม่คุณสุขหลายทุกอย่าง

ทั้งรูปร่างของเจ้าให้งาม  เหลียวเบิ่งตามป้องขาป้องแข่ง  พอปานแต่งแต่เมืองสวรรค์ อัศจรรย์บ่มีผู้สู้   ให้ได้อยู่ในราชวัง  บ่เป็นหยังนำเขาจักเถื่อ บ่ฮู้เหมื่อความไข้ความตาย ข้าวของหลายเต็มเฮือนเต็มเล้า  อย่าสิเฒ่าซกลกซนลน  ให้ฝูงคนได้นบไดไหว้ เว้าง่ายๆให้อยู่ดีเดอฯ

 คัดจากชุมนุมกาพย์เซิ้งบั้งไฟ  แต่งโดย  ทองพูล พรสวัสดิ์ และพงษ์ไทย เพชรดี