ข้อคิดคำคม

                ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมเกิดขึ้นตามหลักที่ว่าเมื่อมีเหตุก็ต้องมีผลเสมอไป

      ผู้ที่จะขึ้นบันไดนั้นต้องเริ่มจากขั้นต่ำสุด

      การีที่จะริเริ่มงานใหม่นั้นต้องใช้ความกล้าของตนด้วย

      ความไม่สึกกลัวต่อสิ่งใดๆอาจจะเป็นเพราะไม่รู้ก็ได้

      การกระทำใดๆจะดีหรือเลวต้องพิจารณาถึงเจตนาของผู้กระทำด้วย

     มนุษย์เกิดมาเพื่อผจญภัยกับความสุขและความทุกข์

     เมื่อสนุกสนานเต็มที่ ก็ย่อมจะได้รับทุกข์มากมายเช่นกัน

     ความทุกข์ยากลำบากของบุคคลก่อให้เกิดความมานะอดทน

     ความรักกับหน้าที่การงานไม่อาจจะรวมเข้ากันได้ในขณะเดียวกัน

     ผู้ที่ได้รับการศึกษาเพียงครึ่งๆกลางๆนั้นเป็นผู้ที่ที่เต็มไปด้วยอันตราย

      ความกล้าอย่างบ้าบิ่นมักจะเกิดมาจากความไม่รู้

      นิสัยที่เลวมักจะติดตัวไปตลอดชีวิต

      ความรักชีวิตย่อมมีอยู่ทั้งในมนุษย์และสัตว์

     ความยุ่งยากในชีวิตของคนเราก็คือการต้องตัดสินใจในเมื่อมีสิ่งที่ต้องเลือก

    ความประพฤติในวัยเด็ก คือเครื่องแสดงให้เห็นว่าจะโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีนิสัยและลักษระเช่นไร

    เมื่อมีความรักก็ย่อมต้องมีความเกลียด

    หนังสือเป็นสิ่งที่ทำให้ใจบริสุทธิ์ และขยายสติปัญญาให้กว้างขวาง

    เหตุการณ์ที่ร้ายก็ต้องมีส่วนดีอยู่บ้าง

     ผู้ที่ไม่มีบุตร ย่อมเป็นผู้ไม่รู้จักความรัก

     ถ้าไม่มีทุกข์ เราก็ไม่สุข

 

ข้อคิดำคม

                        บุคคลไม่ควรลืมตน                ตนนั่นแหละเป็นที่รักยิ่ง   

                ผู้ประพฤติดีย่อมฝึกตนอยู่เป็นนิตย์    ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน    

                ชนะตนนั่นแหละเป็นดี      ตระเตรียมตนให้ดีเสียก่อนแล้วต่อไปจะได้สิ่งอันเป็นที่รัก    

               รู้ตนว่าเป็นคนเช่นใด เหล่าเทพไท้ก็รู้เช่นกัน   ผู้ฝึกตนได้เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์

               ฝึกตนได้แล้วจึงควรฝึกผู้อื่น   จงถอนตนขึ้นจกหล่ม เหมือนช้างตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น

               ติตนเองเพราะเหตุใด ไม่ควรทำเหตุนั้น    ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รักก็ไม่ควรประกอบตนนั้นด้วยความชั่ว

               จงเป็นผู้ตามรักษาตนอย่าให้เดือดร้อน  ทำบาปเองย่อมเศร้าหมองเอง

               ความผิดของตนมองเห็นได้ยาก    ความผิดของผู้อื่นเห็นได้ง่าย

               จงเตือนตนด้วยตนเอง   ความรักอื่นเสมอด้วยความรักตนเองไม่มี

                       มีมิตรเลวมีเพื่อนเลวย่อมีมารยาทเลวและสิ่งที่เที่ยวเลว  หมู่เกวียนเป็นมิตรของคนเดินทาง

             ความดีที่ทำไว้เองเป็นมิตรตามตัวไปเบื้องหน้า  ลูกที่ไม่เลี้ยงพ่อแม่เมื่อแก่เฒ่าไม่นับว่าเป็นลูก

            คบคนเช่นใดย่อมเป็นคนเช่นนั้น   ควรคบมิตรที่ดี   แม้ในมิตรก็ไม่ควรไว้ใจ

            เป็นเพื่อนเพียงเพื่อดื่มเหล้าก็มี  ผู้คบคนเลวย่อมพลอยเลวไปด้วย  คบคนดีก็พลอยมีส่วนดีด้วย

            ปราชญ์ย่อมแนะนำสิ่งที่ควรแนะนำ  นักปราชญ์มีการอยู่ร่วมกันย่อมเป็นสุข

            คบคนดีมีแต่ความเจริญ  สมาคมกับคนชั่วไม่ดีเลย  บุคคลพึ่งหาเลี้ยงชีพโดยทางชอลธรรม

           ขยัน เอาธุระ ทำเหมาะจังหวะ ย่อมหาทรัพย์ได้  ความอุบัติแห่งผล ย่อมมีได้ด้วยการกระทำของตน

                      เมื่อมีความประมาทก็เกิดความเสื่อม  เมื่อมีความเสื่อมก็เกิดโทษประดัง

            เมื่อมีความมัวเมา ก็เกิดความประมาท  ผู้ปกครองที่ฉลาด พึงแสวงสุขเพื่อประชาชน

            คนที่เป็นใหญ่จะต้องใคร่ครวญให้ดีก่อนจึงลงโทษ  ผู้เป็นใหญ่ไม่คำนึงถึงความถูกต้องย่อมตกจากอำนาจ

            พึงสละทรัพย์เพื่อรักษาอวัยวะ  พึงสละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต พึงสละอวัยวะ ทรัพย์ และแม้ชีวิตเพื่อรักษา

             ความถูกต้อง  ผู้ฉลาดควรสละสุขเล็กน้อย เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

 

ข้อคิดคำคม

                         การอ่านโดยไม่ไตร่ตรอง  เหมือนกินอาหารโดยไม่ได้เคี้ยว

             ธรรมชาติของคนโง่มักเห็นแต่ความผิดผู้อื่น  โดยลืมความผิดของตนเอง

             นักวิจารณ์  คือ ผู้รู้เส้นทางแต่ขับรถไม่เป็น

            ไม่ปลูกฝังความรู้ในวัยหนุ่ม  ย่อมไร้ร่มเงาในวัยชรา

            ลืมแล้วยิ้ม ดีกว่าจำแล้วเศร้า

            ความมุ่งหวังในชีวิต  คือ โชคลาภสิ่งเดียว ที่มีคุณค่าควรแสวงหา

           ผู้แสวงหาความสนุกเพลิดเพลินเกินไป  มักแพ้ภัยตนเอง

            คุณไม่เคยรู้ว่าคุณสามารถอะไร  จนกว่าคุณจะได้พยายามลงมือ

            ไม่มีใครสูญเสียสิ่งที่ตนไม่เคยมี

           อันตรายอย่างหนึ่งที่ทำให้คนทำอะไรไม่สำเร็จ คือ ความระมัดระวังหวาดระแวงจนเกินไป

           สู้แล้วแพ้ ดีกว่าคนที่ไม่คิดสู้เลย

           ถ้าต้องการเข้าใจปัจจุบัน  ต้องเรียนรู้อดีต

           ยิ่งมองเบื้องหลังได้ไกลเท่าใด  ยิ่งมองไปเบื้องหน้าได้กว้างไกลยิ่งขึ้น

           บ้านขาดหนังสือ  เปรียบเสมือนห้องที่ไร้หน้าต่าง

           มิตรภาพที่แท้มองเห็นความจำเป็นของเพื่อน ยิ่งกว่าเรียกร้องความจำเป็นของตน

           ยามรุ่งเรืองเพื่อนรู้จักเรา  ยามวิบัติเรารู้จักเพื่อน

 

ข้อคิดคำคม

       ถ้าท่านพูดพล่อยๆ ก็คือท่านเปิดรูรั่วให้เกียรติยศของท่านค่อยๆรั่วจนหมดไป

ถ้าท่านสบายเมื่อหนุ่ม  ท่านต้องรู้จักจัดรู้จัดคุ้ม ให้สบายไปจนแก่

ถ้าท่านทำตามใจชอบ  ต้องดูให้ดีเสียก่อนว่ากิเลศชอบ  หรือธรรมชอบ

ถ้าท่านทำบาปแลกบุญ  ต้องพิจารณาดูให้ดีก่อนว่า มันจะคุ้มทุนได้อย่างไร เมื่อไร

ถ้าทำงานเห็นแก่หน้า  ท่านจะพบและเพิ่มปัญหาเรื่อยไป

ถ้าท่านทำตัวเห็นแก่ได้  ก้อย่าหวังน้ำใจจากเพื่อนฝูง

ถ้าท่านกลัวจนเกินไป  ท่านก็ไม่มีทางจะทำอะไรได้สำเร็จ

ถ้าท่านกล้าเกินงาม  ก็จะมีแต่พบกับความเดือดร้อน

ถ้าท่านหวังแต่ความสนุก  ก็จงเตรียมตัวสำหรับพบกับความทุกข์อย่างมหันต์

ถ้าท่านขาดความยั้งคิด ชีวิตทั้งชีวิตจะหมดความหมาย โดยไม่ทันรู้

ถ้าท่านดำเนินชีวิตด้วยความพอดี  ท่านจะไม่เป็นหนี้ตลอดกาล

                                             สุภาสิตที่ข้าพเจ้าชอบ  พุทธทาส อินทปัญโญ

 

 

                                     ความอดทนเป็นต้นไม้ที่ขมแต่มีผลที่มีรสชาติหวาน

                              ความอดทนและสุภาพอ่อนโยนคืออำนาจ

                              การใช้ชีวิตเรียบง่ายเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

                              ความสนุกสนานเป็นการใช้เวลาอย่างสิ้นเปลือง

                              การกระทำอย่างรีบร้อนย่อมนำมาซึ่งความเสียใจ

                              อ่านหนังสือให้มากขึ้น ดูโทรทัศน์ให้น้อยลง

                              จงยึดวันนี้ไว้และไว้วางใจพรุ่งนี้ให้น้อยที่สุด

                               การปกปิดหรือการกล่าวเท็จเป็นการฝ่าฝืนความจริง

                               ครูเปิดประตูให้แต่คุณต้องเดินเข้ามาด้วยตัวคุณเอง

                              ผู้ที่กล้าหาญที่สุด คือ ผู้ที่อ่อนโยนที่สุด การแสดงความรักคือการแสดงความกล้าหาญ

                              ความไม่เชื่อที่น่ากลัวที่สุด คือ ความไม่เชื่อในตัวคุณเอง

                              อนาคตเป็นสิ่งที่อยู่เหนือขอบเขตที่มนุษย์จะสามารถคาดเดาได้

                              คนขี้เกียจย่อมปล่อยชีวิตไปตามวิถีของคนเกียจคร้าน

                              ความรับผิดชอบคือราคาของความยิ่งใหญ่

                              คนฉลาดย่อมเป็นผู้ฟังที่ดี

                             ไม่มีใครหูหนวกเท่ากับคนที่ไม่ต้องการฟัง

                             ไม่มีความล้มเหลวเว้นเสียแต่เราไม่ทำต่อไปเท่านั้นเอง

                             ความเพียรพยายามย่อมเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่าง

                             คนที่รู้อะไรมากพอคือคนที่รู้ว่าจะเรียนรู้ต่อไปได้อย่างไร

 

 

ข้อคิดคำคม

         $การขอ...ที่ไม่ต้องละอายคือการขอโทษ การให้....ที่ไม่ต้องเสียอะไรคือ การให้อภัย

 โลภ  โกรธ หลง...เป็นศัตรูอันร้ายกาจของชีวิต

 เมตตา...ไม่มีโทษ      ความโกรธ.....ไม่มีคุณ

  ไม่มีสิ่งใด  ที่ทำให้เราเป็นทุกข์ได้  ...นอกจากตัวเรา

 มองให้ดี  มีแต่ได้ไม่มีเสีย....มองไม่มีดี  มีแต่เสีย  ไม่มีได้

  ไม้คดใช้ทำขอ  ไม้งอใช้ทำเคียว  คนคดเสียอย่างเดียว...ใช้ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง...

 สุขจากการให้  ยิ่งใหญ่กว่าสุขจากการรับ  ร้องให้กับคนฉลาด...ดีกว่าหัวเราะกับคนโง่.

 เกิดเป็นคน...ควรทำชีวิตให้อยู่เย็นเป็นสุข  อย่าทำชีวิตให้อยู่ร้อนนอนทุกข์

  ชีวิต  ไม่พอกับตัณหา   เวลา..ไม่พอกับความต้องการ   ความสุขที่แท้ คือ การมีชีวิตอยู่กับความพอดี

  มักง่าย จะได้ยาก  ลำบากจะได้ดี  โลกนี้..ไม่มีอะไรแน่..ที่แน่ๆคือความไม่แน่จริงๆ

  จงหาความสุข.... บนกองสุขของผู้อื่น  อย่าหาความสุข....  บนกองทุกข์ของผู้อื่น

 คนดี  ชอบแก้ไข   คนจัญไร  ชอบแก้ตัว     คนชั่วชอบทำลาย  คนมักง่าย ชอบทิ้ง 

คนจริง  ชอบทำ     คนระยำ  ชอบติ..

 จงอย่าเสียเวลาในชีวิตแม้แต่นิดเดียว...ที่จะโกรธคนที่เรารัก...เพราะเวลาที่จักอยู่ด้วยกัน...มันมีจำกัด

  ไม่เห็นโลงศพ  ไม่หลั่งน้ำตา  ไม่มีปัญญา  จึงเกิดปัญหา มีทุกข์ทุกครา  ฉลาดขึ้นทุกครั้ง...

ข้อคิดคำคม

P.สุภาษิตที่คิดได้เทื่อกำลังเมา  อาจจะใช้ไม่ได้เมื่อหายเมา  แม้กวีขี้เมา  ก็ยังมีเวลาที่สร่างเมา

          p.ถ้าท่านทำมักง่าย ก็เท่ากับทำลายสิ่งที่ท่านกำลังทำอยู่นั่นเอง

                p.ถ้าท่านเห็นแก่กิน   ไม่เท่าไรก็จะไม่มีอะไรจะกิน     

          p.ถ้าท่านพูดพล่อยๆ ก็คือท่านเปิดรูรั่วให้เกียรติยศของท่านค่อยๆรั่วจนหมดไป

                p.ถ้าท่านสบายเมื่อหนุ่ม   ท่านต้องรู้จักจัดคุ้ม  ให้สบายไปจนแก่

                p.ถ้าท่านทำตามใจชอบ  ต้องดูให้ดีเสียก่อนว่า  กิเลสชอบ หรือธรรมะชอบ

                p.ถ้าท่านทำงานเห็นแก่หน้า  ท่านจะพบและเพิ่มปัญหาเรื่อยไป

                p.ถ้าท่านทำตัวเห็นแก่ได้  ก็อย่าหวังน้ำใจจากเพื่อนฝูง

                p.ถ้าท่านกลัวจนเกินไป   ท่านก็ไม่มีทางจะทำอะไรได้สำเร็จ

                p. ถ้าท่านหวังแต่ความสนุก   ก็จงเตรียมตัวสำหรับพบกับความทุกข์อย่างมหันต์

                p.ถ้าท่านขาดความยั้งคิด  ชีวิตทั้งชีวิตจะหมดความหมาย โดยไม่ทันรู้

                p.ถ้าท่านดำเนินชีวิตด้วยความพอดี   ท่านก็จะไม่เป็นหนี้ตลอดกาล

                p.ถ้าท่านมีความงก   ท่านก็จะได้เป็นยาจกในเรือนเศรษฐี

                p. ถ้าท่านมีแต่ความมัวเมา  จะพบแต่ความปวดร้าวอย่างนิรันดร

          p.ถ้าท่านทำดีเพื่อเด่น  ก็จะถูกเขารุมกันเขม่น  แม้จากญาติมิตรของตนเอง

 

                                                         “สุภาสิตที่ข้าพเจ้าชอบ”  พุทธทาสอินทปัญโญ

 

 

ข้อคิดคำคม

ผู้ที่เกิดในตระกูลสูงแล้ว แต่ประพฤติตนไม่ดี ก็เสมอว่าสาปตนเองให้ตกไปเป็นคนชาติต่ำ

“พระศุนหะเศบ”

มีผู้ใดบ้างในโลกนี้ ที่ขึ้นไปสู่ที่สูงได้โดยไม่เหยียบบันไดขั้นต่ำก่อน

“พระพุทธเจ้าตรัสรู้อะไร”

ความเกียจคร้านนำมาซึ่งความโง่

“อังกฤษ”

ชีวิตของเราต้องประกอบด้วย “การรู้จักสำรวมตน” และ “การรู้จักสำแดงตน”

“จุหมายของชีวิต”

ทำการสมปากว่า   จะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหน

“พระร่วงคำสอน”

ไม่มีข่าวคราวเลยนั่นแหละ คือข่าวดีละ

“อังกฤษ”

ไม่มีคนใดในโลก  จะฉลาดตลอดกาล

“พลินี”

ถ้าจะให้มีความสุขสำราญอย่างจริงจัง ก็ต้องนั่งอยู่กลางๆหว่างมั่งมีกับความจน

“เวนิสวานิช”

ชีวิตที่ไม่มีประโยชน์ ก็คือชีวิตที่กลัวตายก่อนถึงเวลาตาย

“เกอร์เต”

ผู้ที่ต่อสู้ คือ  ผู้ที่จะมีชีวิตอยู่ได้

“วิตเตอร์ ฮิวโก”

อันตรายย่อมมี  ตั้งแต่ในทีที่มีชีวิต

“เอเมอร์สัน”

ผู้ที่กินอิ่มหนำสำราญมากเกินไป  ก็อาจจะเป็นไข้ได้เท่ากับคนที่อดอาหาร

“เวนิสวานิช”

การหลับตามอาจเป็นประโยชฯก็เป็นได้ แต่การที่ตาบอดไม่เป็นประโยชน์อะไรเลย

“ท่านรอง”

ธรรมดาของมนุษปุถชน  ย่อมมีความเห็นแก่ตัวมาก เพราะฉะนั้นโมหะจิตจึงมืดมนไปด้วยความริษยาไม่รู้สึกคุณประโยชน์ของผู้อื่น

“คดีสำคัญ”

มีหน้ายิ้มแย้ม   ดวงตาแจ่มใส ตั้งใจในการสนทนา วาจาไพเราะดูแล เหล่านี้เป็นเครื่องหมายของผู้จงใจคบ

“หิโตประเทศ”